گردآورنده: مریم جاویدی
زیرنظر استاد دکتر حسینی شاهرودی
«خدایا ما را بر آن دار، که صلاحمان در آن است»
«و قُل رَبِ زِدنی عِلما»
بهار 88 ، وبلاگ www.shahrudi.parsiblog.com

بخش قابل توجهی از اشتغالات فلسفه صرف مخلوق عجیبی به نام شکاک مطلق شده است هر چند کسی که واقعاً شکاک مطلق باشد وجود ندارد و اگر هم وجود داشته باشد ابطال رای او محال خواهد بود . چنین کسی نه می‌تواند چیزی حتی شکاکیت خود را اثبات کند. مگر آنکه با خود دچار تناقض شود، زیرا اثبات اینکه هیچ‌گونه شناختی وجود ندارد و هیچ اعتمادی حق نیست خود یک اعتقاد است. شکاکیت معارضه‌ای است که متوجه موارد ادعای معرفت است، بااین وصف که شکل و ماهیت معارضه به تبع حوزه‌ای از فعالیت معرفتی که در آنیم تغییر می‌یابد.
شک در لغت:
شک که جمع آن شکوک است. مصدر ثلاثی مجرد از فعل مضاعف: «شکّ: یشکّ» می‌باشد که این فعل در لغت معانی متعددی دارد و از آن جمله: شکَّ: سوزن زد ، شکَّ فی الامر: ارتباب‌فیه، در آن کار تردید داشت، دو دل بود در کار گمان کرد ، شکّ: خلاف الیقین، دودلی، بدگمانی، تردید، گمان، ظن.   

ادامه مطلب...